USWV De Domrenner

Hieronder worden alle renners die voor de Domrenner wedstrijden gaan rijden geintroduceerd:

Tom 'Ali' Schroot

De voorzitter is ook dit jaar weer van de partij in de Sportklasse. Vorig jaar beleefde hij na een hoogtestage en een controversieel dieet eindelijk zijn doorbraak. Een tweede plaats in Neede en een Leezertje tijdens de wielerronde van Zuidland. Tom, een teamplayer pur sang, deed ook meer dan zijn duit in het zakje tijdens onze overwinning op het GNSK door het nodige afstopwerk in het criterium en boorwerk in de TTT. Wat ik nooit zal vergeten is zijn met snot, bloed en kwijl getekende gezicht in het Enschedese gras. Even daarvoor had hij dé vlucht van Jannes met hand en tand verdedigd in het peloton door alles wat bewoog lam te leggen. Deze inspanning moest hij bekopen met een net niet braakje. Dit is Schroot in zijn puurste vorm. Ook op het CK greep hij vanuit een meer dan verloren positie bijna de 2e plek. Helaas had hij zijn kruit verschoten en stond hij met lege handen, maar het toont zijn mentaliteit. Alhoewel hij zich dus vaak schikt in de rol van underdog, weet ik 100% zeker dat er meer voor hem in het vat zit. 2020 wordt zijn jaar.

Daan 'de Vlinder' Allaerts

Tijdens de voorbereidingskoersen en de Wattcycling-clinic liet hij al menig mond van verbazingopenvallen. Als we de overleveringen (en de wattbi-
kes) mogen geloven, heeft dit kanon meer dan 2000 watt aan buskruit in z’n benen. De vlinder van Nij-verdal heeft er zelfs over nagedacht een 56 voor te monteren, want hij dacht met 53-11 zijn kracht niet kwijt te kunnen. Kun je het je voorstellen? Daan is dit jaar sowieso één van de renners om op te letten: moraal tot over zijn oren, weinig angst en dus een machtige sprint. De eerste keer dat ik hem zag spurten was tijdens het NSK zonder licentie. Hij won daar bijna met verreweg de snelste sprint van iedereen, ware het niet dat hij te ver zat en het moest doen met een bronzen plak. Gelijk iets om aan te werken komend jaar dus, positioneren!

Wouter de Boer
Wouter de Boer is één van de nieuwe gezichten van de wedstrijdploeg. Niet veel boten hebben een krom stuur gemonteerd. Dit is volgens mij dan ook de reden dat niet veel roeiers, zodra je ze op de fiets zet, direct goed een bocht door kunnen. Wouter is echter een uitzondering. Hij heeft een zeer degelijke bochtentechniek die hem in zijn eerste jaar als coureur veel gaat opleveren. Daarnaast is hij heel leergierig en kent hij geen angst, iets wat voor wielrenners een mooie bijkomstigheid kan zijn als ze hier goed mee om weten te gaan. Hij snijdt daardoor bochten als bestuurder van de Domrennerauto ook hetzelfde aan als op de fiets, dit is dus een iets minder mooie bijkomstigheid, met drie fietsen achterop en zes op het dak. Deze exponent van roeivereniging Aegir uit Groningen gaat dit jaar hoge ogen gooien, daar ben ik van overtuigd. Je kunt veel over roeiers zeggen, maar als je ze vergelijkt met wielrenners zijn het over het algemeen bikkels. Mentaal is hij al gehard en ook de trainingsleer is vrijwel hetzelfde, dit is een groot voordeel ten opzichte van wielrenners met een andere achtergrond. Die zullen een eerste regendruppel of een klein beetje tegenslag al uitsturen en www.indekken.nl bezoeken voor een smoesje.

Mart 'de Feniks' van Esterik

Mijn eerste kennismaking met Mart zal ik niet snel vergeten. Ik kwam van mijn ouderlijk huis en reed inmiddels in Utrecht. Langs het spoor, aan de Cremerstraat om precies te zijn. Op het moment suprême was ik bijna de straat uiten wilde de bocht omgaan. Er reed een oud vrouwtje op een elektrische fiets voor me en ik besloot te remmen en te wachten tot na de bocht. Dit bleek een goede ingeving want nog geen seconde later schoot er een blauwgele jekko met limoengroene helm ons tegemoet. Met de mond wagenwijd open kon hij de binnenbocht(!) maar net aan houden. De vrouw slaakte een kreet, die waren aan dovemansoren gericht. Ik schudde mijn hoofd en vroeg me vooral af wie dit was. Die avond kreeg ik wonderwel het antwoord op mijn vraag. Het bleek Mart van Esterik te zijn. Sindsdien is er veel veranderd. Het belangrijkste: hij heeft zijn limoengroene helm ritueel verbrand en uit de as is als een feniks een gesoigneerde coureur opgestaan die gretiger is dan ieder ander. Niet vaak heb ik iemand zo snel progressie zien maken als Mart. Ik ben erg benieuwd naar zijn eerste jaar, maar heb
geduld.

Freek ken ik het langst van iedereen, het zal inmiddels al bijna 12 jaar zijn. Ik ben een jaar ouder, waardoor we om het jaar in dezelfde categorie re-
den. We reden een periode samen bij WV Avanti uit Alphen aan den Rijn. Als tweedejaars nieuweling kende hij zijn beste jaar, al even geleden dus. Ik weet nog goed dat ik er eigenlijk de pest in had als Freek in vorm was en ik iets minder. Wanneer hij namelijk in vorm is, weet ik dat hij met zijn er-
varing gemakkelijk top-10 klasseringen kan rijden. De vraag is: gaat hij naast zijn baan nog genoeg tijd vinden om te trainen? Hij heeft al wel een aantal doelen gesteld voor komend jaar waar hij naartoe wil trainen. Zoals de Ronde van Utrecht, waar hij twee jaar terug in de schaduw van Ossip naar een zevende plaats wist te spurten. Kortom, als hij zich ergens op toelegt kan hij gewoon meedoen om de knikkers. We gaan het zien!

Donald Schuurman

Donald is al even lid bij De Domrenner. Sterker nog,
op één man na is hij de langstzittende Domrenner van de wedstrijdploeg. Zijn blauwgele hart klopt al sinds 2014. Ik ga heel eerlijk zijn, toen hij zich had aangemeld voor de wedstrijdinfo-avond ging er bij mij niet direct een belletje rinkelen. Nu ben ik nou ook niet de meest actieve Domrenner geweest de laatste jaren, maar ik was in ieder geval wel verheugd om deze ontwikkeling te zien! Het duurde even voor we elkaar weer zouden spreken, maar toen hij voor mijn deur stond een paar maanden later vlak vóór de MNC in Veenendaal zag ik de grinta in zijn ogen. In zijn eerste koersje maakte hij deel uit van de kopgroep en werd meer dan verdienstelijk vierde. Een echte coureur dus! Ik ben erg benieuwd wat hij de komende maanden
gaat laten zien, maar dit belooft wat.

Jørn 'de Paashaas' Bosma

De paashaas is ook dit jaar weer onderdeel van de ploeg. Na een sabbatical in 2018 in Noord-Europa kende Jørn afgelopen jaar wat betreft uitslagen een iets minder succesvol jaar dan twee jaar eerder. In 2017 zat hij namelijk steevast bij de eerste twintig. Hij werd afgelopen jaar nog wel zevende in de Grote Ronde van ’s Gravendeel en twintigste in de lastige Muur van Wageningen. Hij had waarschijnlijk geleerd van zijn Muur twee jaar eerder waar hij 46e werd. Ik weet nog goed dat ik langs de kant zat te kijken.
Op ruime afstand leek Jorn plots wakker te worden en begon in de achterhoede in z’n eentje aan een inhaalslag. Groepje voor groepje reed hij voorbij en had daarbij zelfs nog even de puf iets terug te roepen naar ons toen we hem aanmoedigden. Het leek wel alsof hij al die tijd had liggen slapen en drie rondjes voor het eind wakker werd. Wat mij betreft is dat Jorn ten voeten uit, hij mist soms een beetje scherpte. Ik denk dat als hij voor de koers een cafeïnepil zou nemen, hij niet bij de eerste tien uit het peloton weg te slaan is, want dat hij hard kan rijden heeft hij wel bewezen.

Isa is geboren om te fietsen, het liefst in de modder en in de kou. Ze komt uit een ware crossfamilie en vertelde dat alles in huize Pieterse in het teken staat van de fiets. Ze werd tot voor kort flink in de watten gelegd, bleek laatst tijdens de wedstrijdcommissievergadering. Zo bleek dat ze zich geen zorgen hoefde te maken over droge kettingen en het vervangen van remblokjes, dat deed haar vader namelijk. Alle monden stonden wagenwijd open van jaloezie toen ze dat zei, met name Stijn droomde over het scenario. Sinds kort heeft ze intrek genomen in Mila’s voormalige kamer en zal ze zelf haar fiets moeten gaan poetsen. Als lid van de wedstrijdcommissie zit Isa vol goede ideeën. Zodra het over de koers en cross gaat verandert ze in een generator van anekdotes, tips en technieken die ze geleerd heeft. Daarmee is ze, ondanks haar 20 jaar, een uitstekend rolmodel voor het aanstormende vrouwelijke talent dat wij binnen de vereniging hebben! Ik ben ervan overtuigd dat Isa de komende jaren het boegbeeld gaat worden van het vrouwelijke wielrennen binnen de club en ik heb er vertrouwen in dat dat gaat lukken!

Lex 'Sierpaard' Ligtenberg

Na twee jaar bij Elite doe ik dit jaar weer een stapje terug. Ik had verwacht het druk te krijgen tijdensmijn bestuursjaar en tijdens mijn master. Boven-
dien het is natuurlijk wel zo leuk om wedcom te zijn van de ploeg waarin je zit. Ik merk dat ik het onwijs mooi vind om mijn ervaring te delen met die enthousiaste jonge gasten en dames. Zowel bij de licentiehouders als de Funklasse borrelt iets moois dit jaar. Een nieuwe lichting die mij tijdens de voorbereiding al meermaals heeft verbaasd met hun enthousiasme. Door weer en wind willen trainen en koersen, ook al staken Ciara, Dennis, El-
len en de KNWU hier soms een stokje voor. Mijn overkoepelende doel voor dit jaar is een brede basis voor de Funklasse te leggen, zodat bij hen het koersvuur gaat branden. Ik hoop daarom dat deze fundering ervoor zorgt dat er meerdere renners doorstromen naar de licentiehouders en dat er een natuurlijke flow ontstaat die de komende jaren in stand kan worden gehouden. Zelf ben ik ook nog wel ambitieus, ik denk namelijk dat ik in elke koers waar ik start mee moet kunnen doen voor de knikkers. We gaan het zien, ik kan niet wachten!

Lora Bonthuis

Jannes van Weele

Regerend Nederlands studentenkampioen in de gelederen, dat klinkt toch wel lekker. Ik zie de groepsfoto al helemaal voor me met Jannes in zijn rood-
wit-blauwe trui in het midden. Ik denk niet dat ik eerder zo heb meegeleefd als supporter dan op die 22e september in 2019. Mijn god wat was die
laatste ronde zenuwslopend. Ik zie het beeld nog zo goed voor me: hartslag 180, handen in elkaar gevouwen, doodstil en iedereen met een geelblauw hart hopend en smachtend naar de overwinning. Ik krijg weer kippenvel als ik eraan denk. Als een geboren vedette rondde Jannes de sprint-a-deux koelbloedig af en hij slaakte een kreet. Zo leek de tijd in Enschede even stil te staan tijdens die laatste 100 meter en zo vloog iedereen elkaar in de armen en vloeide het bier en de champagne daarna rijkelijk. Onvergetelijk. Duidelijk mag zijn dat de verwachtingen van Jannes dit jaar hoog zijn en dat ik hem in iedere koers waar hij start op de afspraak verwacht! Tijdens de voorbereidingskoersen liet hij al zien gretig en scherp te zijn.

Thomas '#ProNekkers' Nekkers

Clubkampioen niet-licentiehouders 2018, hij schaarde zich-zelf in een illuster rijtje door zijn overwinning. Als het windstil is, en de zon hoog staat, kun je op de NEB nog steeds de kreet horen die hij destijds slaakte waarmee hij de gouden plak kracht bijzette. Nu gaat hij zijn tweede jaar als licentiehouder in. Door een vervelende knieblessure heeft zijn voorbereiding een knauw gekregen, waardoor hij een kleine achterstand heeft opgelopen wat betreft zijn duurvermogen. Tijdens het baandagje liet hij echter zien uit het juiste hout gesneden te zijn tijdens de 200 meter vliegende start. Hij klopte in een tijd van 13:48 onder meer de Vlinder en ondergetekende met een snelheid van meer dan 53 kilometer per uur en verbaasde daarmee vriend en vijand.
Als we deze man dus kunnen afzetten in de sprint, zou hij zomaar eens mooie uitslagen kunnen gaan neerzetten. Daar geraken zal de missie van mister anaeroob #PRONekkers moeten worden dit jaar. Hij heeft nogal eens de neiging zijn successen iets te uitbundig te vieren. Dan vloeit de drank
rijkelijk en beperkt hij ook zijn voedselinname niet. Ik hoop dat Nekkers zijn slogan ‘Ben ik sowieso bij’ bij zoveel mogelijk trainingen gaat inzetten dit jaar, dan zie ik een mooi jaar in het verschiet liggen!

Roos Reinartz

Naast Isa is Roos de tweede vrouw met licentie, een goede beslissing denk ik. De power van Reinartz is ongeëvenaard en ze is heel leergierig. Zo vroeg ze me afgelopen jaar om tips voor de koers. Het is voorlopig bij één tip gebleven: rijd nooit op kop. Dit is iets waar ze de afgelopen tijd en de
komende tijd nog veel mee aan de slag gaat, dat weet ik zeker. Ze zuigt alle informatie op als een spons en ik zie haar wekelijks stappen maken, de power zit er sowieso in. Zo zag ik haar laatst versnellen voor een bordjessprint tijdens een zaterdagtraining en dacht bij mezelf, wow, daar zit wat op! Dit jaar hoop ik dat zij bij de vrouwen de brug gaat slaan tussen de niet-licentie en de licentie, zodat ook zij als rolmodel kan gaan dienen voor al het talent in de pool. Ik ben echt heel erg benieuwd wat zij komend jaar kan laten zien tijdens de verschillende competities en koersen, maar ik
verwacht veel van onze secretaris.

Quinten 'el Perro' de Ronde​

Stijn 'Taco' Bongertman

Op zijn Strava is één wazige afbeelding te vinden. Een twintig-minutentest van een jaar of wat geleden. Op deze onscherpe kiek is te zien dat hij 384 Watt uit zijn dijen schudt ergens op een doordeweekse winteravond op Olympos. Dat zijn elitewaardige outputs. Echter, een seizoen vol pech, een gebroken sleutelbeen, én bovenal vergruisde moraal, zorgde voor een minder 2019. Bongertman was de afgelopen jaren bezig aan een opmars die zijn weerga niet leek te kennen. Een Vechten – Werkhoven – Vechten met meer dan 45 kilometer per uur gemiddeld en een nog steeds pijnlijke 2e plaats tijdens Liessel - Liessel in 2018 als illustratieve wapenfeiten. De enige die zijn jaloersmakende talent soms in de weg zit is hijzelf. Dit maakt het des te frustrerender voor zij die 30 uur per week op de fiets moeten zitten om ooit 5.65 Watt per kilo te kunnen halen. Zijn moraal is binair, dit jaar wil ik 1 zien, ook op het podium dus.